Mam wrażenie, że u kobiet to jest mocniej ukrywany problem, dlatego mają większą https://aixam.wroclaw.pl/2025/03/12/wager-beat-casino-casino-bonus-bez-depozytu-2025/ trudność z podjęciem terapii. Dla innych hazard jest poszukiwaniem adrenaliny, pobudzenia emocjonalnego z wygranej. Ale dla wielu osób hazard jest ucieczką od frustracji i problemów. Jeśli komuś brakuje umiejętności związanych z radzeniem sobie z emocjami czy trudnymi sytuacjami, to jest to bardzo podatny grunt do rozwoju uzależnienia. Osoby uzależnione uczęszczają zarówno na indywidualne sesje psychoterapeutyczne, jak i spotkania grupowe.
Na tym etapie mogą pojawiać się pierwsze poważne problemy związane z finansami. Zaczynamy popadać w długi i spada nasza zdolność do funkcjonowania w rodzinie i społeczeństwie. Gry hazardowe stają się najważniejszym aspektem naszego życia. Walka z patologicznym hazardem jest niezwykle trudna, dlatego osoby poszukujące wsparcia mogą skontaktować się z dr Lidią Godźwoń. Jako psycholog, pedagog i psychoterapeuta mam wieloletnie doświadczenie w leczeniu hazardu. Oferuję pomoc stacjonarnie w Krakowie oraz online. Pomagam zarówno hazardzistom, jak i ich najbliższym, którzy zostali poddani niszczycielskiemu wpływowi nałogu.
Hazard ? uzależnienie od gry
- Hazardziści, jeśli wpadają nałóg, uzależniają się więc od huśtawki emocjonalnej (raz na szczycie, raz na dnie), stanu wielkiej ekscytacji i wielkiego oczekiwania – a nie od samego rezultatu rozgrywki.
- Osoba uzależniona nie jest w stanie ograniczyć gry, mimo negatywnych konsekwencji, jakie niesie to dla jej życia.
- Kolejnym objawem zaawansowanego nałogu jest zespół abstynencyjny, który pojawia się w przerwach między kolejnymi grami.
- Potrafią one ocenić sytuację i w dowolnym momencie przerwać grę.
Dotychczasowe hobby i wszelkie pasje idą w tak zwaną odstawkę. Istnieje jednak kilka typów osobowościowych, w przypadku których gry hazardowe mogą okazać się szczególnie niebezpieczne, zepsuć życie członkom rodziny, prowadzić do katastrofy finansowej lub utraty pracy. Dotknięci tym zaburzeniem ryzykują utratę pracy, zaciągają pokaźne długi oraz kłamią i łamią prawo dla uzyskania pieniędzy lub uniknięcia spłacania długów.
Życie emocjonalne hazardzisty staje się coraz bardziej oderwane od rzeczywistości, ponieważ jedynym źródłem jego uczuć jest granie. Świat i ludzie przestają być ważne, istnieją jedynie w instrumentalnej perspektywie swojej przydatności np. Życie całej rodziny staje się pełne chaosu, powierzchownych relacji, poczucia niepewności, braku bezpieczeństwa i zaufania. Pomimo kolejnych deklaracji zmiany swojego zachowania i nadziei rodziny „na cud”, dla hazardzisty nic nie jest ważniejsze niż dalsze granie, jest gotów poświęcić dla nałogu wszystko i wszystkich.